Przychodzi taki moment, że postanawiamy, aby nasz Polski FIAT 126p pozyskał „Żółte” tablice rejestracyjne. Temat nie jest skomplikowany, ale może komuś przyda się kilka praktycznych informacji, jak przechodzimy tę ścieżkę.
Na początek definicja:
Pojazd zabytkowy – wedle ustawy „Prawo o ruchu drogowym” jest to pojazd, który na podstawie specjalnych przepisów został wpisany do rejestru zabytków ruchomych, lub znajduje się w wojewódzkiej ewidencji zabytków, a także pojazd wpisany do inwentarza muzealiów, zgodnie z odrębnymi przepisami.
W praktyce wszyscy posiadacze pojazdów zabytkowych wpisują swoje samochody tylko do ewidencji zabytków, nie do rejestru. Pozwala to na posiadanie „żółtych” tablic, a nie narzuca takich obostrzeń ze strony konserwatora zbytków jak w przypadku wpisania do rejestru.
W przypadku wpisania samochodu do rejestru (nie ewidencji) posiadacz samochodu zabytkowego może starać się o pozyskanie dotacji do remontu zabytku jednak ścieżka do tego nie jest mi jeszcze znana.
Zaczynamy od podstaw. Na początek wymagania wobec samochodu:
- 25 lat wiek samochodu. Dodatkowo dany model samochodu musi być wycofany z produkcji od przynajmniej 15 lat
- lub pojazd uznany przez uprawnionego rzeczoznawcę samochodowego za pojazd unikatowy, lub mający szczególne znaczenie dla udokumentowania historii motoryzacji.
- pojazd wchodzący w skład kolekcji pojazdów zabytkowych (potwierdza to rzeczoznawca)
Wiemy że mamy 25 letni samochód i model nie jest już produkowany od 15 lat co dalej? Kolejnym krokiem jest tak zwana „Biała karta”, a dokładniej rzecz ujmując Karta Ewidencji Ruchomych Zabytków Techniki.
Biała karta:
