Popularny „elegant” produkowany był w dwóch generacjach : EL oraz ELX/Town/Happy End
126el
Fiat 126el pojawił się 5 września 1994 i był odpowiedzią na niesłabnące zapotrzebowanie na Małego fiata. Nowa odmiana diametralnie różniła się od wycofanego FLa. Pierwsza rzucająca się w oczy zmiana, to zaokrąglona sylwetka całego nadwozia pozbawiona większości przetłoczeń. Pozbyto się kanciastych krawędzi błotników i maski a z drzwi wyleciały flenterki. Pojawiły się też lusterka regulowane od wewnątrz i boczne lampki kierunkowskazów pochodzące z Fiata Cinquecento. Korek wlewu paliwa z modelu 126bis. Pełne kołpaki kół i listwy boczne na wyposażeniu we wszystkich odmianach.
Powrócono do małych wlotów powietrza. Zlikwidowane przetłoczenie w kształcie słuchawki w klapie silnika. Widoczny nowy znak firmowy oraz oznaczenie modelu “126el”
Całkowicie nowa deska rozdzielcza w którą wkomponowano kierownicę, zegary oraz wiele elementów z Fiata Cinquecento. Kolor wykończenia w kolorze szarym, ale ciemniejszym niż w ostatnich FL. Odmieniono paletę obić tapicerskich (3 rodzaje standardowych I jeden Inter Groclin), oraz dokładniej wyciszono przedział pasażerski. Od teraz zagłówki dostępne były w niemal każdym wariancie cenowym.
W silniku również zmiany. Zawitał nowy osprzęt który znacznie poprawił pracę i niezawodność jednostki. Zastosowano całkowicie elektroniczny układ zapłonowy Nanoplex, co pozwoliło wyeliminować tradycyjny aparat zapłonowy z dosyć awaryjnym przerywaczem. Od teraz iskrą steruje komputer. Nazwa 126el, to nie „elegant”, jak potocznie się przyjęło. EL to po prostu „electronic”, co miało informować o obecności nowego układu zapłonowego. Zmodyfikowano również tłumik wylotu spalin oraz instalację elektryczną, wraz z nową skrzynką bezpieczników, stosowaną już wcześniej w modelu 126bis.
Nowy osprzęt silnika. Widoczny nowy moduł zapłonowy nanoplex w niebieskim pudełku.
ELX/Town/Happy End
W grudniu 1996 pojawił się model elx, który posiadał katalizator o rdzeniu metalowym, pochłaniacz oparów paliwa oraz nowy gaźnik z przystosowanym do niego modułem “Cut Off”. Umożliwiał on odcięcie paliwa przy hamowaniu silnikiem. Do zmian zmusiły nowe europejskie przepisy dot. Emisji spalin.
Widoczny nowy pochłaniacz oparów benzyny w czarnej puszce, oraz moduł “Cut Off”
Przy okazji zmieniono paletę kolorów oraz obić tapicerskich. Od teraz w ofercie są tylko dwa rodzaje tapicerki – skajowa oraz jeden wzór materiałowej. Fotele Inter Groclin wycofano. Okrojono wyposażenie dodatkowe – wersja podstawowa pozbawiona była listew, kołpaków oraz zamka korka wlewu paliwa. Model po zmianach oficjalnie w ofercie nazywał się Maluch.
Od 1998 wprowadzono zagłówki dla pasażerów tylnej kanapy oraz felgi bezdętkowe.
Nowe, jedyne “wypasione” obicie foteli dostępne po lifcie z 1997.
W trakcie produkcji oszczędzano na wielu rzeczach, co odbiło się na jakości “eleganta”. Największą bolączką modelu okazało się bardzo słabe zabezpieczenie antykorozyjne. Winą za to obarcza się nową technologię lakierowania, a mianowicie stosowanie nowych lakierów na bazie wody. Na równolegle produkowanym Cinquecento, które w przeciwieństwie do Malucha, miało ocynkowane nadwozie nie robiło to różnicy. Za to na nieocynkowanych blachach eleganta, niestety rdza bardzo szybko się rozwijała.
Produkcję tej odmiany zakończono we wrześniu 2000 kończąc jednocześnie karierę Malucha. Z tej okazji powstała limitowana seria 1000 sztuk odmiany Happy End w lakierach żółtym (258) i czerwonym (113), po 500 sztuk każdego koloru.
