Pierwowzór, najbardziej klasyczna wersja Malucha. Pozbawiony wszelkich ulepszeń spotykanych w późniejszych modelach. Charakterystyczną cechą typową dla odmiany ST, są koła o szerokim rozstawie śrub (4×190), tak zwane Cytrynki. Oraz wiadomo, zderzaki chromowane.
ST produkowany był w dwóch generacjach – I seria (1973 – 07.1977), oraz II seria (07.1977 – 12.1984)
Cechy charakterystyczne dla I serii to:
- chromowany znaczek, trumienka na pasie przednim z logotypem „Polski Fiat”
- koła „Cytrynki” z wytłoczonym znakiem Fiata – do 1974 otwory na śruby były płaskie
- klapa silnika z dodatkową ilością przetłoczeń po obu stronach oraz bez wewnętrznych wzmocnień
- zbiorniczek płynu hamulcowego o krągłym kształcie
- mocowanie zamków szyb uchylnych z tyłu umieszczone najniżej na słupku C
- licznik kilometrów wyskalowany do 130 km/h
- na desce rozdzielczej brak miejsca na radio. Jest tylko przycisk pompki spryskiwacza oraz pstryczek świateł drogowych
- kierownica cienka, śliska z napisem Fiat
- metalowa rączka otwierania bagażnika (do końca 1973)
- wloty powietrza na dole słupków B (do 1974)
na przełomie 1976 i 1977 pojawiła się inna wersja klasycznej klapy silnika, ze szkieletem z nowej wersji wprowadzonej w 1977
II seria
W lipcu 1977 zaprezentowano nową generację Malucha, tzw II serię. Samochód został odświeżony kosmetycznie, zmiany objęły jednak wersje wyposażenia oraz pojawił się silnik 650. Najważniejsze zmiany w II serii ST to:
- Nowy logotyp Polski Fiat w kształcie rombu na środku pasa przedniego
- Oznaczenie modelu oraz wersji na dolnej części pokrywy silnika nowy typ klapy z mniejszą ilością żeberek oraz dolnym przetłoczeniem w kształcie słuchawki telefonu nad tablicą rejestracyjną
- Na słupku C nowe przetłoczenie na zamek szyby uchylnej oraz miejsce na montaż tylnych statycznych pasów bezpieczeństwa
- We wnętrzu nowa konsola na desce rozdzielczej z miejscem na dodatkowe przełączniki z praktyczną kieszenią, z możliwością wykorzystania pod radio
- Instalacja elektryczna wzbogacona o dodatkowe opcje typu ogrzewanie tylnej szyby czy światła awaryjne
Pojawiło się też dużo wersji wyposażenia. Od teraz one oznaczone na tylnej klapie silnika
600 – podstawowa wersja, z silnikiem 594 cm³
650 – podstawowa wersja z silnikiem 650
650S – silnik 650, składane oparcia przednich foteli, ogrzewanie tylnej szyby, blokada kierownicy, niebieski pasek przeciwsłoneczny na szybie przedniej (w innych wersjach niedostępny)
650L – jak wyżej, plus koło kierownicy z grubym wieńcem, światła awaryjne, sygnalizacja niskiego poziomu płynu hamulcowego, wzmocniony układ hamulcowy z nowym typem obręczy 4×98, tapicerka materiałowa
650K – jak wyżej, plus listwy ochronne drzwi, szyby tylne uchylne, tapicerka materiałowa – bywało że z zagłówkami dla pasażerów z przodu, pasy przednie bezwładnościowe
-
Deska rozdzielcza ST w wersji 650K (Komfort)
1980 – znika znaczek „Licencja Fiat” z tylnego błotnika
- 1982 – silnik 600 oraz felgi cytrynki wycofano z produkcji, w zamian pojawiła się zmodernizowana wersja 650, tzw „ekonomiczny”. Stąd oznaczenie 650E na samochodach po roku 1983.
Produkcję modelu ST zakończono w grudniu 1984 zastępując go nowym o nazwie FL